Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Sint ista Graecorum; Cur iustitia laudatur? Suo genere perveniant ad extremum;

Et ego: Tu vero, inquam, Piso, ut saepe alias, sic hodie ita nosse ista visus es, ut, si tui nobis potestas saepius fieret, non multum Graecis supplicandum putarem.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?
Age, inquies, ista parva sunt.

Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi
afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.

Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit
cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam
timebis.

Erit enim mecum, si tecum erit. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Duo Reges: constructio interrete. Sullae consulatum? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Scrupulum, inquam, abeunti; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Est, ut dicis, inquit; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Bork: Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
Moriatur, inquit.: Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Verum audiamus.: Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Sed videbimus.: Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.